I FSK 1131/16 – Postanowienie NSA

Postanowieniem z dnia 7 września 2018 r., sygn. akt I FSK 1131/16 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił w całości postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 23 marca 2016 r. sygn. akt I SA/Lu 1035/15 w sprawie ze skargi M.P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 6 sierpnia 2015 r. nr […] w przedmiocie czynności kontrolnych.

Istotą przedmiotowej sprawy była możliwości wniesienia przez stronę skargi do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej utrzymujące w mocy postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego (organu kontroli) rozstrzygające o kontynuowaniu czynności kontrolnych. Wydane one zostały w następstwie złożonych przez Skarżącego środków zaskarżenia (kolejno: sprzeciwu na czynności kontrolne, następnie zażalenia na postanowienie organu kontroli). Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie uznał, że sprawa tego rodzaju nie należy do jego właściwości i skargę odrzucił jako niedopuszczalną na podstawie art. 58 § 1 pkt 1 P.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę kasacyjną strony za zasadną. W jego ocenie Sąd pierwszej instancji wadliwie przyjął, że zaskarżone postanowienie Dyrektora IS nie mieściło się w żadnej z kategorii aktów lub czynności, o których mowa w art. 3 § 2 P.p.s.a. Wniesiona skarga w aspekcie zakresu kognicji sądów administracyjnych powinna zostać zakwalifikowana do kategorii postanowień wydawanych w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie, a więc aktu objętego zakresem stosowania art. 3 § 2 pkt 2 ab initio P.p.s.a. Konsekwencją mylnego zapatrywania tego Sąd było niezasadne odrzucenie skargi z powołaniem się w zaskarżonym postanowieniu sądowym na nieistniejącą w rzeczywistości przyczynę prawną.