I SA/Gd 1031/21 – Wyrok WSA w Gdańsku

Wyrokiem z dnia 24 listopada 2021 r., sygn. akt I SA/Gd 1031/21 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej z dnia […] maja 2021r. nr […] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące kwiecień i maj 2016 r. oraz zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej na rzecz Skarżącego kwotę 4583 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Sąd oceniając zaskarżoną decyzję z punktu widzenia jej zgodności z prawem stwierdził, że narusza ona prawo. WSA wyjaśnił, że spór w przedmiotowej sprawie sprowadzał się do rozstrzygnięcia czy organy podatkowe zasadnie uznały, że Spółka błędnie zastosowała zerową stawkę podatku od towarów i usług do opodatkowania eksportu towarów na rzecz spółki B.

Sąd powołując się na orzecznictwo TSUE stwierdził, że jeżeli towary, będące przedmiotem eksportu, zostały sprzedane, wysłane poza terytorium Unii i fizycznie opuściły terytorium Unii, to są spełnione warunki do zastosowania stawki 0 %, nawet gdyby się okazało, że faktycznym odbiorcą towaru nie jest wskazany na fakturze nabywca, a nieustalony podmiot, chyba że zostanie wykazane, że: do dostawy, nawet z nieustalonemu podmiotowi, w ogóle nie doszło, lub zostanie wykazane, że dany podatnik wiedział albo powinien był wiedzieć, że dokonywana przez niego transakcja może stanowić oszustwo popełnione przeciwko wspólnemu systemowi VAT, którego dopuszcza się nabywca. W rozpatrywanej sprawie organ nie zakwestionował samej sprzedaży, a tylko w związku z wątpliwościami co do osoby nabywcy objął ją stawką krajową, co oznacza, że w sprawie uznano, że miała miejsce dostawa towarów i towary te zostały wywiezione poza terytorium Unii oraz że faktyczne wyprowadzenie tych towarów z terytorium Unii w odniesieniu do każdej z omawianych dostaw zostało potwierdzone przez organ celny wyprowadzenia. Tym samym spełnione zostały materialnoprawne przesłanki do uznania spornych transakcji za spełniające warunki eksportu. Sąd zgodził się również ze skarżącym, że sam fakt, iż adres dostawy nie był adresem, pod którym nabywca (spółka B z Belize) prowadziła działalność, nie oznacza jeszcze wadliwości podmiotowej faktur. Sąd zauważył również, że organ nie wskazał żadnych okoliczności, które świadczyłyby, że sporne transakcje stanowiły oszustwo popełnione przeciwko wspólnemu systemowi VAT, którego dopuścił się nabywca.