II FSK 2584/15 – Wyrok NSA

Wyrokiem z dnia 4 listopada 2016 r., sygn. akt II FSK 2584/15 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 2909/14 w sprawie ze skargi M. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14 lipca 2014 r. nr […] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości podatkowej w podatku od spadków i darowizn. Jednocześnie zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie na rzecz M.T. zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.

Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego skarga kasacyjna Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie nie została oparta na usprawiedliwionych podstawach i nie zasługuje na uwzględnienie. Brak odniesienia się do kwestii wysokości podatku i realnych możliwości jego uiszczenia, proponując „spieniężenie nieruchomości oraz możliwości świadczenia alimentacyjnego na rzecz skarżącej przez jej ojca”, jak to zasadnie ujął Sąd I instancji należy ocenić jako brak precyzyjnego wyjaśnienia tych okoliczności dla potrzeb oceny „ważnego interesu podatnika” w rozumieniu art. 67a Ordynacji podatkowej. Rozbieżności co do oceny dowodów w zakresie spełnienia przesłanek uzyskania prawa do ulgi podatkowej, nie zwalnia organu podatkowego od obowiązku dokonania oceny wedle zobiektywizowanych kryteriów, a nie tylko z punktu widzenia organu, wystąpienia w danej sprawie określonych w art. 67a § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej przesłanek umorzenia. Powyższe okoliczności uzasadniały przyjęcie przez WSA, że w niniejszej sprawie doszło do naruszenia przepisów postępowania, tj. art. 122, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej, które miały istotny wpływ na wynik rozstrzygnięcia. Oznaczało to konieczność zastosowania art. 145 § 1 pkt 1 lit. c) p.p.s.a.