II FSK 654/21 – Wyrok NSA
Wyrokiem z dnia 21 września 2021 r., sygn. akt II FSK 654/21 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 12 sierpnia 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 2775/19 w sprawie ze skargi „B.” sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 17 października 2019 r. nr […] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2014 r. oraz zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz „B.” sp. z o.o. z siedzibą w W. zwrot kosztów postępowania kasacyjnego.
Zdaniem Naczelnego Sądu Administracyjnego argumentacja skargi kasacyjnej stanowiła jedynie polemikę z uzasadnieniem zaskarżonego wyroku WSA i nie zasługiwała na uwzględnienie. NSA słusznie wyjaśnił, że przepisy procedury podatkowej, w szczególności art. 180 § 1 i art. 181 O.p., dają organom podatkowym uprawnienie do korzystania z dowodów zgromadzonych w toku innych postępowań, czy też dokumentów złożonych poza postępowaniem podatkowym. Nie można jednak tracić z pola widzenia, że dokumenty te muszą spełniać określone wymagania, a ich anonimizacja czy wyciągi muszą stanowić logiczną całość oraz dotyczyć konkretnych podmiotów i transakcji. Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził zatem, że nie budzi wątpliwości sama możliwość włączenia do akt sprawy dowodów w postaci zeznań świadków jako materiału źródłowego, jednak oparcie zaskarżonej decyzji na ustaleniach wynikających z innych decyzji wydanych wobec kontrahentów spółki nie jest wskazane. Należy bowiem sięgać do dowodów, które stały się podstawą do wydania tych ostatnich decyzji, a następnie poddać je analizie oraz ocenie w całokształcie zebranego materiału dowodowego, czego w przedmiotowej sprawie nie uczyniono. Ponadto NSA wskazał, że sam fakt, że kontrahent nie rozliczył podatku od towarów i usług nie może stanowić podstawy do kwestionowania prawa do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu, jeżeli usługi były faktycznie wykonane przez takiego kontrahenta. W takiej sytuacji organy podatkowe nie mogą poprzestać na sprawdzeniu większości kontrahentów, ale winny wnikliwie sprawdzić każdą transakcję, którą kwestionują. Organy winny przedstawić konkretny dowód na okoliczność, że określony podwykonawca nie wykonał określonej usługi samodzielnie lub zrealizował ją za pomocą innych niezidentyfikowanych podmiotów. W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną organu jako pozbawioną usprawiedliwionych podstaw, zgodnie z art. 184 PPSA.
