III FSK 3951/21 – Wyrok NSA

Wyrokiem z dnia 11 sierpnia 2021 r., sygn. akt III FSK 3951/21 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2020 r. sygn. akt III SA/Wa 869/20 w sprawie ze skargi „N.” sp. z o.o. z siedzibą w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 14 lutego 2020 r. nr […] w przedmiocie egzekucji świadczeń pieniężnych.

W ocenie NSA skarga kasacyjna była niezasadna. Jak wyjaśnił Sąd w uzasadnieniu w rozpoznanej sprawie kwestią sporną było, czy organ egzekucyjny ma obowiązek zawiesić postępowanie egzekucyjne w przypadku wystąpienia sytuacji normowanej art. 152 PPSA. Przepis ten stanowi, iż w razie uwzględnienia skargi na akt lub czynność, nie wywołują one skutków prawnych do chwili uprawomocnienia się wyroku, chyba że sąd postanowi inaczej. Art. 152 § 1 PPSA „zawiesza” więc skutki prawne uchylonego aktu, przez co wstrzymuje możliwość egzekwowania wymagalnego obowiązku do czasu uprawomocnienia się wyroku sądu administracyjnego. W niniejszej sprawie bezsprzecznie organ egzekucyjny nie zastosował się do dyspozycji z art. 56 § 1 pkt 1 UPEA. Prowadził bowiem postępowanie egzekucyjne, mimo że mocą przepisu prawa nastąpiło wstrzymanie wykonania decyzji, w oparciu o którą wystawiony został tytuł wykonawczy. Wojewódzki Sąd Administracyjny decyzję tę uchylił wyrokiem z dnia […] września 2019 r. i wobec braku odmiennego postanowienia Sądu, nastąpiło wstrzymanie wykonania uchylonej decyzji mocą art. 152 PPSA. Pomimo to organ egzekucyjny prowadził postępowanie egzekucyjnego i w jego ramach podejmował czynności mające na celu ujawnienie majątku spółki. Jak już wyjaśniono, w świetle obowiązujących przepisów prawa, organ nie może podejmować żadnych czynności w czasie, gdy postępowanie zostało wstrzymane mocą przepisu prawa. Jedyną czynnością, jaką organ ten może i powinien wykonać w takiej sytuacji, to wydać postanowienie o zawieszeniu postępowania egzekucyjnego. Zatem stwierdzić należy, że to nie Sąd pierwszej instancji, ale organ swoimi działaniami naruszył art. 52 § 2 UPEA umarzając postępowanie egzekucji, podczas gdy nie miał prawa tego zrobić.