III SA/Wa 1066/20 – Wyrok WSA w Warszawie

Wyrokiem z dnia 24 lutego 2021 r., sygn. akt III SA/Wa 1066/20 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia […] lutego 2020 r. nr […], w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. oraz zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz J. T. kwotę 17017 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Sąd uznał za zasadne zarzuty podniesione w skardze przygotowanej przez Kancelarię w imieniu Klienta. W uzasadnieniu wyroku WSA stwierdził, że w przedmiotowej sprawie organy bezpodstawnie pozbawiły Skarżącego prawa do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f. wydatków wynikających z faktur wystawionych przez podwykonawców Strony, ponadto błędnie uznały, że uzyskane przez Skarżącego przychody związane z wykonaniem usług na rzecz usługobiorców nie stanowią przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Zdaniem Sądu, stanowisko organów podatkowych było wadliwe, a zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów postępowania, a w szczególności art. 121 § 1, art. 122 § 1, art. 123 § 1, art. 124, art. 187 § 1, art. 188, art. 191 o.p. i art. 210 § 1 pkt 6 w zw. z § 4 o.p., w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Dodatkowo ustalenia organów nie dają się pogodzić ze zgromadzonym materiałem dowodowym i to także z tym, niekwestionowanym.

WSA wyjaśnił, że jeżeli organy miały wątpliwości co do prawdziwości transakcji to po prostu powinny te wątpliwości wyjaśnić, np. zwracając się do kontrahentów czy też ostatecznych odbiorców o udzielenie, przeprowadzenie oględzin, powołanie biegłych, etc. a nie podważając ich wykonanie tylko dlatego, że określone osoby nie miały konkretnej wiedzy, kto w imieniu Skarżącego wykonywał te prace. Ponadto w sposób bezprawny Organy w znaczącej części oparły się na ustaleniach innych organów podatkowych dokonanych w oparciu o czynności, w których Strona nie brała udziału. Zdaniem Sądu Skarżący słusznie podniósł, że takie prowadzenie postępowania podatkowego pozostaje w bezpośredniej sprzeczności zasadą prawdy obiektywnej i w żadnym wypadku nie zasługuję na akceptację. WSA wyjaśnił, że decyzja wydana wobec kontrahenta może być dowodem w sprawie, ale podlega ona ocenie jak każdy inny dowód. Ponadto organ w danej sprawie podatnika nie może przyjmować ustaleń poczynionych przez inny organ w uzasadnieniu decyzji wydanej wobec kontrahenta, jako swoich własnych ustaleń. Organ powinien dokonać własnej oceny zgromadzonych dowodów źródłowych i przedstawić tę ocenę w uzasadnieniu decyzji.