III SA/Wa 1271/17 – Wyrok WSA w Warszawie

Wyrokiem z dnia 29 marca 2019 r., sygn. akt III SA/Wa 1271/17 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia […] stycznia 2017 r. nr […] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2013 r. oraz zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz Podatnika kwotę 7.717 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

W niniejszej sprawie organy uznały, iż wydatki zaksięgowane na podstawie faktur wystawionych przez W. sp. z o. o. oraz M. sp. z o. o. nie dotyczą rzeczywistych transakcji, nie zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, a w konsekwencji nie stanowią kosztów uzyskania przychodów 2013 r. w rozumieniu art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Zdaniem Sądu powyższe stanowisko było błędne ponieważ z zaskarżonej decyzji nie wynikają żadne przesłanki, z powodu których Skarżącemu w 2013 r. można było odmówić uwzględnienia kosztu uzyskania przychodu związanego z nabyciem siatki podtynkowej. Sąd wskazał, że wprawdzie Strona wydatków tych nie udokumentowała prawidłowymi, niewadliwymi formalnie dowodami księgowymi, ale z akt sprawy i z wydanych decyzji wynika, że Organy nie zakwestionowały poniesienia tych wydatków przez Spółkę. Stanowisko Dyrektora IAS, iż konieczne jest udokumentowanie wydatku, jest po prostu dla sprawy bezprzedmiotowe, gdyż same Organy nigdy nie stwierdziły, że tych wydatków Skarżący nie poniósł. Poza sporem jest, że wszystkie one zostały przez Skarżącą opłacone przelewami bankowymi, że Skarżąca sprzedawała siatkę do swoich odbiorców, że siatka ta była importowana z Chin, produkowana była w Rumunii i na Słowacji, z Chin transportowano ją do portu w H., gdzie miała być przedmiotem odprawy celnej.

Sąd przypomniał przy tym, że definicja zawarta w przepisach oraz orzecznictwo sądowe kreuje bowiem jedynie cztery ważne elementy kosztu podatkowego: 1) rzeczywiste jego poniesienie, 2) definitywny charakter, 3) celowość (intencjonalność) poniesienia dla uzyskania przychodu (zachowania, zabezpieczenia źródła przychodu) oraz 4) brak wyłączenia danego wydatku z kręgu kosztów. Wskazywany często wymóg właściwego udokumentowania wydatku jest oczywiście uzasadniony, ale usytuować go należy za innej płaszczyźnie, niż te pozostałe elementy. Ten wymóg właściwego udokumentowania wydatku należy bowiem do obowiązków o charakterze procesowym, którego nie dotyczy materialnoprawna definicja art. 15 ust. 1 u.p.d.o.p.

Z tych względów, na podstawie art. 145 § 1 pkt 1 lit. a oraz c p.p.s.a., Sąd uchylił zaskarżoną decyzję.