III SA/Wa 2335/19 – Wyrok WSA w Warszawie

Wyrokiem z dnia 8 lipca 2020 r., sygn. akt III SA/Wa 2335/19 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia […] sierpnia 2019 r. nr […] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności płatnika i określenia wysokości należności z tytułu podatku od gier za lipiec 2018 r. Jednocześnie zasądził od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. na rzecz C. sp. z o.o. z siedzibą w W. zwrot kosztów postępowania sądowego.

W przedmiotowej sprawie Naczelnik Urzędu Skarbowego W. po przeprowadzeniu kontroli podatkowej a następnie postępowania podatkowego orzekł o odpowiedzialności podatkowej C. sp. z o.o z siedzibą w W., jako płatnika podatku od gier za niepobrany podatek od gier z tytułu urządzenia w lipcu 2018 r. turnieju pokera oraz określił Spółce wysokość należności z tego tytułu. Uzasadniając rozstrzygnięcie wskazał, że Strona podstawę opodatkowania ustaliła jako różnicę sumy wygranych uzyskanych przez danego gracza we wszystkich rozgrywkach w miesiącu rozliczeniowym oraz wpisowych uiszczonych we wszystkich rozgrywkach w miesiącu rozliczeniowym, niezależnie od tego, czy w danej rozgrywce uczestnik uzyskał wygraną, czy jej nie uzyskał. Natomiast, według organu I instancji, podstawę opodatkowania podatkiem od gier stanowi suma różnic kwot wygranych uzyskanych przez danego gracza w poszczególnych rozgrywkach w miesiącu rozliczeniowym oraz wpisowych przeznaczonych na wygraną uiszczonych w dniach rozgrywek, w których uczestnik uzyskał wygraną, w miesiącu rozliczeniowym. W odwołaniu od powyższej decyzji Spółka, wnosiła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości i umorzenie postępowania w sprawie, jednakże Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w W. decyzją z dnia […] sierpnia 2019 r., utrzymał w mocy decyzję organu I instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie po rozpatrzeniu na rozprawie skargi Spółki orzekł, że skarga zasługiwała na uwzględnienie z powodów w niej wskazanych. W ocenie Sądu, z literalnego brzmienia art. 71 ust. 2 pkt 2 oraz art. 73 ust. 1 pkt 8 ustawy o grach hazardowych jasno wynika, że odnoszą się one do turnieju gry w pokera, a nie do jakichś części takiego turnieju, czyli do rozgrywek składających się na cały turniej. W tak ujętym przedmiocie opodatkowania, jak trafnie uznała Skarżąca, opodatkowaniu podlega wynik całego turnieju. Zdaniem Sądu zignorowanie powyższej oceny stanowiło zasadniczy błąd organów podatkowych w niniejszej sprawie. Ten z kolei błąd zaważył na nieprawidłowej wykładni art. 73 ust. 1 pkt 8 ustawy o grach hazardowych.