III SA/Wa 2781/18 – Wyrok WSA w Warszawie
Wyrokiem z dnia 29 maja 2019 r., sygn. akt lll SA/Wa 2781/18 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. z dnia […] września 2018 r. nr […], w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od kwietnia do grudnia 2014 r. oraz zasądził na rzecz Strony od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W. kwotę 23.671 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
W przedmiotowej sprawie organy podatkowe stwierdziły, że Strona w okresie objętym postpowaniem podatkowym zawyżyła podatek naliczony o kwotę wynikającą z faktur dot. nabycia smartphonów i wystawionych na jej rzecz przez B sp. z o.o. Zdaniem organu faktury te nie dokumentowały faktycznie dokonanych dostaw towarów, a skarżąca miała wiedzę bądź co najmniej powinna wiedzieć, że bierze udział w transakcjach wiążących się z przestępstwem czy nadużyciem.
W ocenie WSA wniosek powyższy jak słusznie podniesiono w skardze nie znajduje oparcia w zgromadzonym materiale dowodowym, organy nie wyjaśniły jednocześnie w sposób dostateczny stanu faktycznego w sprawie. Materiał dowodowy, z uwagi na pominiecie szeregu wniosków dowodowych strony, ocenić należało jako niekompletny, ponadto część materiału dowodowego, który organ ten oceniał, został zgromadzona z uchybieniami, które mogły mieć istotny wpływ na wynik sprawy. W konsekwencji dla WSA brak było możliwości zweryfikowania, czy poczynione przez organy podatkowe ustalenia faktyczne były prawidłowe a dokonana ocena prawna nie przekraczała granic swobodnej oceny dowodów.
Sąd zwrócił też uwagę, że organy podatkowe w przedmiotowej sprawie nie zakwestionowały ani fizycznego istnienia towaru, ani faktu jego dostarczenia do magazynu D. sp. z o.o. – zajmującego się obsługą logistyczną, ani samej dostawy odbiorcom strony ani nawet dokonania zapłaty za towar. W tym stanie rzeczy nie jest wystarczającą do przyjęcia, że strona wiedziała lub powinna wiedzieć, ze uczestniczy w oszustwie karuzelowym, okoliczność iż na wcześniejszych etapach obrotu, w sprawie funkcjonowały podmioty, które nie płaciły VAT. Sąd przyznał też rację Skarżącemu, że samo stwierdzenie, iż przedstawiony mechanizm ,,oszustwa karuzelowego” w pewnym zakresie ma zastosowanie w niniejszej sprawie jest niewystarczający, aby uznać, że fakt wystąpienia oszustwa karuzelowego jest bezsporny również dla strony, a już w ogóle nie dowodzi o jej świadomości.
W tym stanie sprawy, wobec stwierdzonego kwalifikowanego naruszenia przepisów postpowania, Sąd uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w W.
